9 чэрвеня стартаваўшы з Бярэсця эстафета наведала Кобрын і Бярозу, фінішыраваўшы ў Івацэвічах.

Паслать бегунам пасланне праз почту Гармоніі

Члены міжнароднай каманды:
Дзяніс Панфёраў (Беларусь), Джадранка Грбіц (Сербія і Чарнагорыя), Ярак Вернэр (Польшча), Марк Колінсан (Англія), Андрэй Вясёлы (Чэшская Рэспубліка), Павел Шыманскі  (Польшча), Валянцін Бебік (Украіна).

На падыходе да Кобрына эстафету сустракалі мясцовыя бегуны, якія каля 7 км суправаджалі каманду да горада і правадзілі яе каля 5 км у накірунку да Бярозы. Падсілкаваўшыся ў Бярозе бегуны накіраваліся да Івацэвіч, дзе і фінішыраваў сённяшні этап.

Як яна і абяцала Джадранка зноў далучылася да Міжнароднай каманды пасля таго, як пакінула яе ў Балгарыі.  За кароткі час, які яна адсутнічала, яна лятала ў Варшаву, каб вырашыць пытанні з візай і прыбыла ў Брэст у дзве гадзіны ночы. Валянтін быў героем дня дабраахвотна падняўшыся і забраўшы Джадранку з чыгуначнага вакзала.  Гэта было нечым асаблівым - бачыць яе ўсмешку і яе радасны настрой падчас снедaння ён перадаваўся ўсёй каманде.

A member from the regional "sports committee" knocked loudly on our room door for breakfast.  He had escorted us everywhere yesterday and we secretly enjoyed his company.  We affectionately called him ‘Agent Smith’, as he had the ways of something more of state officialdom. Valentine understandably had trouble rousing from his bed in the morning, and he said to Valentine, “Why do you sleep?  Let’s go, it’s breakfast”.

We started today’s run from Brest war memorial and ran out of the long, wide, straight highway out of the city towards Kobrin. 

Our local Belarus runners were eager to run with us.  Xenia, one of the girls from Russia, couldn’t quite decide to jump over or go under the barrier on the highway.  With much hilarity she crawled under the barrier – I don’t think she saw the funny side of the moment however.

За чатыры кіламетры ад Кобрына, дзеці з мясцовага клуба аматараў бегу далучыліся да эстафеты. 

Мясцовы журналіст запрыгнуў у мікрааўтобус міжнароднай каманды і ўзяў інтерв'ю ў большасці бегуноў.  Размаўляючы з Маркам, ён спытаў наконт англійскага надвор'я, і са здзіўленнем даведаўся, што Англія не заўсёды туманная.

Мэр Кобрына з радасцю вітаў бегуноў. Эстафета наведвае Кобрын з 1999 года і ён сказаў, што атрымлівае вялікую радасць кожны раз, калі яна прыбывае ў яго горад.

Эстафета імкліва і без вялікіх цяжкасцей дасягнула Бярозы, дзе бегуноў сустрэлі дзеці. З пагрозліва чорных хмар пасыпаўся град і праліўны дождж, наскрозь прамачыўшы адзенне бегуноў але не здолеўшы сцерці ўсмешкі з іх твараў.

Дзеля цырымоніі  на гарадской плошчы з мэрам дождж як рэзка пачаўся, так нечакана і зкончыўся.  Кожны бягун атрымаў чырвоную ружу і асобы падарунак зроблены дзецьмі. 

Мэр сказаў аб  важнасці гармоніі для Беларусі, бо жах Другай Сусветнай вайны з'яўляецца пастаянным напамінаннем аб неабходнасці міру і большага ўзаемаразумення між нацыямі і асобнымі людзмі.

Надвор'е ў гэты дзень пастаянна мянялася.

Як буўны град і праліўны дождж вітаў прыбыццё Бегу ў Бярозу, такжа ён і праводжваў эстафету далей .  Джадранка выглядала, як маленькая чывоная кропка, якая скакала на перадзе.  Машыны без сумнення не маглі не заўважыць яе!

40 кіламятровы шлях ад Бярозы быў прамым і праходзіў праз доўгі з прыемным пахам сасны лес,  усё наўкол пахла свежасцю пасля дажджу. 

Пазней бегуны даведаліся, што ў гэтых лясах на працягу Другой сусветнай вайны было знішчана каля 60000 габрэяў. Гісторыя трагічнай гібелі  заметна запісана ў пейзажы гэтай краіны.

Ім сказалі, што прэзідэнт Беларусі кожны год выбірае горад для абнаўлення і гэты год - гэта Івацэвічы - опошняе месца, якое дасягне каманда ў гэты дзень.

Усё работы ў развіцці і горад выглядае, як адна будаўнічая пляцоўка.  Гэта стварае дзіўнае адчуванне.

Тут у Івацэвічах да прабегу далучылася мноства поўных энтузіазма і радасці дяцей. Калі каманда фінішыравала сустрэўшы кіраўніка горада, зноў пайшоў праліўны дождж. У нядаўна збудаваным спартыўным зале бегуноў віталі традыцыйнымі песнямі і танцамі.