Sunnudagurinn 3. júlí byrjaði á svipaðan hátt og gærdagurinn: Með mikilli rigningu. Nokkir World Harmony hlauparar komu frá Reykjavík og hlupu fyrsta spölinn, enda ágætt að þeir skyldu hlaupa fyrst í rigningunni, þar sem þeir voru ekki blautir og kaldir frá gærdeginum.

Það var síðan svipað upp á teningunum eins og í gær að ungmennafélögin tóku vel á móti okkur og veittu okkur mikla hjálp. Fyrst tók Ungmennafélagið Eyfellingur á móti okkur í mestu rigningunni og hlupu með okkur að Jökulsá.

Ungmennafélagið Dyrhólaey tók svo við Vináttukyndlinum á Jökulsá og krakkarnir í Dyrhólaey enduðu á að hlaupa með okkur alla leið til Vík í Mýrdal, heila 26,6 km! Ég hafði það nú á tilfinningunni að það hefði ekki endilega verið ætlunin til að byrja með, en svo færðist svo mikið kapp í krakkana að allir fóru út síðasta spölinn og hlupu saman til Víkur.

Að því loknu tóku hinu miklu öræfi á Mýrdalssandi við og þar reyndi nokkuð á World Harmony hlauparana. Til að byrja með rigndi eins og hellt væri úr fötu og World Harmony hlaupararnir voru að mestu einir á báti. Okkur var þó veitt aðstoð sem við vorum mjög þakklát fyrir. Mamma Rúnars Páls hljóp fyrstu 5 km frá Vík og á miðjum Mýrdalssandi hlupum við fram á norsk-íslenska fjölskyldu sem hljóp með okkur í 5 km á sandinum.

Það voru Sigurður Garðarsson og kona hans Inger Elisbeth Langfeldt og börn þeirra Ingrid Kristin Sigurðardóttir Langfeldt (6 ára), Sigurd Sigurðsson Langfeldt (9 ára) og Trygve Sigurðsson Langfeldt (11 ára) sem skeiðuðu með okkur á sandinum og voru okkur mikil aðstoð. Kærar þakkir fyrir það!

Eftir þessa góðu aðstoð var eins og brúnin lyftist og síðustu kílómetrarnir að Kirkjubæjarklaustri voru léttir undir fæti.

Harmonemail:
You can send a message to the runners or read the messages.